Tijd, in dit leven zitten we vast aan tijd. De tijd van geboorte tot de dag van sterven. In onze huidige samenleving zijn we nu ook tijdsgebonden. De wereld en de mensen die daarop wonen voeren met ze allen een race tegen de klok strijd. In elk van de woongebieden leveren we deze strijd tegen de tijd, we zijn gehaast, we rennen van afspraak naar afspraak. En hebben eigenlijk nooit tijd genoeg om onze dagtaken te vullen. Er zijn nog enkele woongebieden op onze aarde waar groepen mensen wonen, of stammen die deze materialistisch haast niet voelen en ervaren. Zij leven nog volgens de oude gewoontes, met eerbied voor natuur en dier door religie en geloof. Dit zijn er echter maar weinig. Over het algemeen is de gehele wereldbevolking in een gewapende strijd tegen Vader Tijd.
De manier van leven volgens de tijd zoals we die nu kennen is ontworpen in de jaren 1642 – 1727 van ons menselijke bestaan. Benodigd om het universum, de zon, de planeten en de sterren beter te begrijpen.
Tijd stamt echter veel verder terug in onze geschiedenis. Het verschil is alleen dat tijd toen geen noodzaak was maar een hulpmiddel om gewassen te verbouwen, rekening te houden met zware regenval, koude en warme tempraturen en de droogte. Tijd was een hulpmiddel om de seizoenen te bepalen, zodat er tijdig voedsel opgeslagen werd in de hiervoor bestemde schuren of gebouwen. Meer als dit was het niet.
Tijd kreeg echter een nieuw begrip toen de precisie van de seizoenen, het aantal dagen hiervan berekend kon worden. De mens had weer iets verslagen. Wij mensen zijn namelijk van origine geëvolueerd tot competitiestrijders, strebers die tijd en de seizoenen wilde verslaan. Voor het nieuwe begrip van tijd, was men veelal meer tevreden over zijn manier van bestaan. Er heerste meer rust, respect en eerbied naar alles wat leeft. Ook religie en geloof had een diepere oorsprong in het menselijke bestaan van toen.
Is de uitvinding van Isaac Newton, die ik noem "de nieuwe tijd" naar 24 uur, 60 minuten en seizoensgebonden dagen niet de catastrofe van de mensheid geweest?
Door de precisie en de nauwkeurigheid te weten over hoe tijd en ruimte met elkaar bewegen. Of hoe tijd eigenlijk ging bepalen hoe de ruimte bewoog, kwam er een nieuw verlangen. Hoe konden we de seizoenen verslaan?
We kennen allemaal onze seizoenen, winter, herfst, de lente en de zomer. Elk continent heeft te maken met deze vier seizoenen. Alleen door de stand van de aarde in lijn met de zon liggen de seizoenen niet met elkaar in overeenstemming maar is het bijna plaats gebonden. Dit ook mede door het tijdsverschil, die verspreid ligt over de aarde heen.
Tijd is eigenlijk de oorsprong geweest van het metaal en koper tijdperk. De tijd van techniek. Door grondstoffen uit de aarde te halen, door metaal te slaan en constructies te bouwen leerden we hoe we gewassen konden verbouwen in de koudste periode van het jaar. We leerden om warmte in onze huizen vast te houden door kachels en isolatie.
We hebben immers naar gevoel de aarde al verslagen. Waarom zijn we dan nog steeds niet tevreden? Of hebben we de aarde niet verslagen maar zijn wij verslagen door onze eigen uitvinding, die van de tijd. Door de uitvinding van tijd kwam er een overschot aan voedsel, water, andere dranken en grondstoffen. Dit was het evolutiealarm in ons brein om ons meer voort te planten en verder te verspreiden over de aarde. De bevolking begon opeens in een razend tempo te groeien.
Maar wat moest er nu verslagen worden? Dan had ik het nog niet over het wetenschappelijke probleem van de alsmaar groeiende bevolking? Hoe hielden we die tevreden en bezig, zodat criminaliteit en de ware zoektocht naar vrijheid niet tot uiting komt. Op deze manier zijn we nu beland in het jaar 2024 zoals we die nu kennen. Met vooruitstrevende techniek, met heel veel afleiding zoals Social Media en gadgets. Een overvloed aan overbodige luxe. En heel veel soorten aan carrièremogelijkheden. De mens moet immers van de straat blijven.
Wij mensen hebben van origine dat gevoel van nut nodig, in oude beschavingen werd dit gevoel van nut vanzelf gevoed. Omdat overleven met de seizoenen haar functie daarin had. Na de ontwikkeling van tijd en het verslaan van de seizoenen werd het gevoel van nut van ons afgenomen. En dit is die alsmaar razende onrust die door je aderen stroomt veroorzaakt. Je verlangt vanuit je onderbewustzijn naar een tijd van rust, kennis, ervaring en eerbied. We krijgen vanaf onze geboorte een tijd van haast, moeten, nooit genoeg en meer willen hebben. Een hele ongezonde kwestie als je het mij vraagt.
Dus moet het gevoel van nut op een andere manier gevoed worden, en dit doen we met onze banen. De samenleving creëert dagelijks nog nieuwe functies om de tevredenheid en het voeden van die nut in stand te houden. Zodat men niet bij het verlangen komt naar de oude tijd, waarin vrijheid een gegeven was. We zitten met ze allen gevangen in een cluster van tijd, een uitvinding die vele ongezonde situaties tot stand heeft gebracht. Gevaarlijke situaties tot stand heeft gebracht zoals uitlaatgassen die schadelijk zijn voor hemel en aarde. En zo de vernieling van de aarde in gang hebben gezet. Dat niet alleen we halen grondstoffen uit de bodem van de aarde en trekken haar helemaal leeg. Dit leidt tot aardverschuivingen, overstromingen, vulkaanuitbarstingen een manier waarop de aarde naar ons schreeuwt; het is nu genoeg!
De ontevredenheid en het missen van die nut, dat allemaal door het strebertje in ons die alle wetten van de aarde wil verslaan. Omdat, en deze is hard, de mens van mening is dat zij alle wetten kan en mag verslaan die eigenlijk als heilig zouden moeten worden beschouwd. Wij zijn niet de rulers van de aarde, de aarde is onze leider, onze woonplek die wij met eerbied en zorg moeten behandelen. De mensheid heeft zo zijn hoofd in de wolken over hun eigen evolutionaire bestaan, de groei en de grote van ons ego. Dat we vergeten zijn wat werkelijk onze plek is op deze wereld en in het gehele universum.
Zoals ik vaak zing, zo sluit ik af; want een keer trek je de conclusie, tijd is maar een illusie.
Reactie plaatsen
Reacties